روایتی درمورد ریشۀ تاریخی اصطلاح “هفت خط” وجود دارد. این روایت برمیگردد به آئین شرابخواری در حضور پادشاه در دوران ساسانیان. در آن زمان پیمانههای ظریف و زیبایی از شاخ گاو یا بزکوهی درست میکردند که چون پایه نداشته است کسی نمیتوانسته آن را روی زمین یا میز بگذارد و از نوشیدن شرابِ ریخته شده در پیمانهاش طفره برود.
از این رو دارندۀ جام مجبور بوده است محتویات آن را لاجرعه سر بکشد. اما برای اینکه کسی بیش از اندازۀ ظرفیت خود باده گساری نکند و از سر مستی با حرکت و یا گفتار خود، احترام و شأن مجلس شاهانه را از بین نبرد، هر کدام از مدعوین، پیمانه (شاخ) مخصوص خود را داشته که به جهت تعین میزان توانایی او در بادهگساری خطی در داخل آن شاخ کشیده شده بوده که ساقی برای دارنده پیمانه فقط تا حدِ همان خط، شراب در پیمانهاش میریخته است.
به مرور زمان تمامی پیمانههای شراب را با هفت خط، مشخص و درجهبندی کردند. در مجالسی که پادشاه حضور داشته است، میهمانان معمولاً از 3 تا 6 خط شراب مینوشیده اند. اما بودهاند افرادی که ” لوطی” نیز خوانده میشدهاند که تا 7 خط را شراب مینوشیدند بدون آن که حالتی مستانه در آنها ظاهر شود که در پی آن دست به حرکاتی بزنند که موجب هتکِ حرمتِ حضور پادشاه در مجلس بشود.
این قبیل افراد را “هفت خط” مینامیدهاند، یعنی که آنها افرادی صاحب ظرفیت و زرنگ بوده و به کلیه رموز و فنون شرابخواری تسلط کامل داشتهاند. این اصطلاح به مرور زمان جنبه عام و مَجازی پیدا کرده و در فرهنگ عامه به افراد باهوش و زیرک و مرد رند “هفت خط” اطلاق گردیده است.
با اجازه آقای افغانی منم ریشه تاریخی هفت خط رو اینجا گذاشتم تا تو اجر معنویش شریک باشم.😊
خوب هستین جناب افغانی؟😁😁
پاسخ:
بههه . جناب یاسسس😀 ارادت داریم قربان
خیلی ممنونم از توضیحات تکمیلیتون... علی الخصوص مبحث شیرین شراب هم مذکور گردید😊
من در دوره ساسانیان قطعا یک خط بودم😅
مچککررم...
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.